We hebben altijd al verhalen nodig gehad, om te communiceren en ons als groep met elkaar te verbinden. Goede verhalen worden onderdeel van ons leven en onze cultuur. Ook herkenbare merken hebben een eigen dna-verhaal of ontstaansverhaal, zoals de film ‘Keep on Walking’ van Johnny Walker. Dergelijke ‘brandstories’ zijn indrukwekkend en reputatie bevestigend. Maar ze zijn geen conversatiestarters. Je kunt er als consument geen eigen aandeel in hebben, ze vragen je niet om een standpunt te bepalen, partij te kiezen of persoonlijk betrokken te raken. En dat is precies wat er in de loop der tijd is veranderd. We hebben nog nooit zoveel mogelijkheden gehad om een verhaal te volgen en om daar onderdeel van te worden. Vandaag de dag zoeken mensen naar ervaringen van diepgang en betrokkenheid. Met de beschikbaarheid van nieuwe media ontstaan er radicaal andere manieren om verhalen te delen en te volgen.
Stap in het verhaal
Jasmine logt in op Facebook, haar vriendin Sanne heeft een video gedeeld waarin een meisje het podium opspringt tijdens het optreden van een bekende muzikant en de microfoon pakt om een eigen nummer te zingen. Ze blijkt een geweldige stem te hebben. Net voordat de security haar van het podium haalt, trekt ze een schoen uit en werpt die in het publiek. Een luid applaus en gejuich golft door de zaal. De video van het mystery meisje is leuk en verrassend en wordt in groot tempo gedeeld. Dertig vrienden van Jasmine ontdekken de video voor het eerst via twitter. Een van hen, Anna maakt een gif van het schoengooi moment en deelt dat op Tumblr. Niet veel later zijn er 20 versies van deze post gemaakt en is de video al 5000 keer bekeken. David leest in Rolling Stone magazine dat de zanger van de band op zoek is naar het mysterieuze meisje. Hij wil met haar een speciale versie opnemen van het liedje dat het meisje tijdens hun optreden zong. Op twitter publiceert hij een foto van de sneaker van het meisje en vraagt of iemand misschien weet van wie die schoen is. De sneaker is een gloednieuw model van een bekend merk en de post wordt meteen door de fabrikant opgemerkt en gedeeld. In no time is de schoen trending topic op twitter. Op de schoen staat een zinnetje, dat David op Google intoetst. Hij komt op een sneakerblog review pagina en deelt dat op zijn Pinterest. Ondertussen kijkt Maggie naar een talentenshow op televisie waar een meisje met een fantastische stem zonder reden wordt vernederd door de jury. Het meisje vertelt dat ze een arme schoonmaakster is die ontzettend hard heeft moeten werken om de voorrondes te halen. Duizenden boze kijkers laten op social media weten het niet eens te zijn met de cynische opmerkingen van de jury. Sanne herkent het meisje van de talentenshow als het zelfde meisje dat haar schoen in het publiek had gegooid. Ze deelt het castingverhaal op Facebook. De platenmaatschappij publiceert vervolgens het optreden van het meisje op Spotify en Itunes, waardoor het nummer snel stijgt in de hitlijst. Jasmine, Sanne en 5 miljoen anderen zien een sneaker commercial waarin de zanger van de band figureert met de bewuste schoen van de mystery girl. De zanger kondigt aan dat hij voor zijn volgend optreden het meisje heel graag wil vragen om met hem een duet te zingen. Talrijke meisjes dienen zich aan als het mystery meisje, maar alleen degene met de juiste passende schoen zal uiteindelijk met hem mogen optreden. Ondertussen heeft de originele youtube video al 3 miljoen views gehad en boeken 300.000 mensen een kaartje voor de concert tour van de band. De sneakerfabrikant doet goede zaken, want de schoenen vliegen als warme broodjes over de toonbank. In het stadion begroet de band het publiek wanneer het mystery meisje zich uit de massa naar voren duwt en het podium opspringt met alleen een linkerschoen. De zanger zet de rechterschoen aan haar voet en het past. Samen zingen ze hun duet, dat in korte tijd een wereldhit wordt. De schoen heeft hen eindelijk samengebracht.
Storytelling voor ‘meemakers’
Dit Assepoester verhaal illustreert hoe vooral jonge mensen tegelijkertijd gebruik maken van meerdere kanalen om verhalen op te pakken en te delen. Om daar op in te spelen is het nodig om als het ware vloeibare content te hebben, die eenvoudig kan worden aangepast aan het medium. Verhalen met verschillende lagen van diepte, afgestemd op verschillende lagen van betrokkenheid van gebruikers. Wie alleen aan de oppervlakte wil blijven, wordt bediend met korte highlights. Wie dieper wil duiken in het verhaal vindt daar alle details en relaties om volledig deel te nemen aan de conversatie. Deze transmedia aanpak van storytelling houdt in dat je het basisverhaal systematisch opdeelt in kleine stukjes, passend bij een specifiek kanaal, waardoor je een gecoördineerde ervaring tot stand brengt. Ieder medium heeft zijn eigen functie en draagt op een eigen manier bij aan het verhaal. Transmedia storytelling appelleert aan de behoefte om meerlaagse belevingen op te doen en om zelf te bepalen hoever je in het verhaal meegaat. Door het inzetten van conversatiekracht worden mensen ‘meemaker’ van het verhaal in plaats van consument, waardoor de verhalen op meerdere manieren bijdragen aan het creëren van fans voor een organisatie.