Verhalen komen in soorten en maten. Ik hoor ze terwijl ik in de trein zit te luisteren naar medepassagiers, ik lees ze in de zaterdagbijlage van de Volkskrant of ik ervaar ze wanneer ik met bestuurders of medewerkers van organisaties in gesprek ga.
In de context van de huidige dynamiek, waarin vooral lokale overheid, onderwijs, zorg en corporaties moeten inspelen op snel opeenvolgende veranderingen, zien we steeds meer dat er nieuwe verhalen nodig zijn. Verhalen die de kracht hebben om te inspireren en mensen aanspreken op waarden, passie en betrokkenheid. Door met elkaar op verhaal te komen, ontstaat nieuwe afstemming, betekenis en zingeving en zijn we in staat om onze toekomst mee vorm te geven. In dit proces van gezamenlijke creatie speelt beeldtaal en verbeeldingskracht een belangrijke rol. Met behulp van de juiste beeldtaal versterk je wat er bedoeld wordt, geef je richting aan de gewenste cultuur en zet je positieve ontwikkelingen in gang. Beeldende verhalen en films zijn ook uitermate geschikt om dialoog te stimuleren, om betekenissen te delen en de interactie te bevorderen, zowel tussen medewerkers onderling als tussen medewerkers en andere belanghebbenden. Beeldtaal is daarmee niet alleen de aanjager van een proces van betekenisgeving, maar ook een krachtige uitdrukkingsvorm waarmee betekenissen kunnen worden gedeeld.